آنچه از سخنان و رفتار زینب(س)در جریان واقعه کربلا قابل برداش است وجود نوعی دوگانگی ظاهری است؛ ایشان در مواجهه با اما حسین(ع) در شب عاشورا، زنی است سرشار عاطفه و احساس که خبر شهادت برادر و عزیزانش را تاب نمی آورد و امام به سختی او را آرام می کند، ولی در فردای همان شب، آنچه از زینب می بینیم تصویر زنی سخت با اراده ای پولادین است که شرارت و قساوت دشمن، ذره ای ترس و ضعف در دل او ایجاد نمی کند.